جئون سی جو

پدرِ جونگکوک مردی‌ست که همیشه بین آرام‌بودن و جدی‌بودن معلق مانده. بیشتر وقت‌ها ساکت است و ترجیح می‌دهد قبل از حرف‌زدن فکر کند، اما وقتی حرف می‌زند، دقیق و کوتاه حرف می‌زند. صورتش همیشه کمی خسته به نظر می‌رسد، نه از سن و سال، بیشتر از مسئولیت‌هایی که سال‌ها روی دوشش بوده. آدمی نیست که احساساتش را راحت بروز بدهد؛ خوشحال باشد، فقط لبخند کوتاهی می‌زند و اگر ناراحت باشد، هیچ‌کس نمی‌فهمد مگر از طرز قدم‌زدنش. با اینکه روش تربیتی‌اش سختگیرانه بوده، اما نگاهش به خانواده نگاه کسی است که همه چیز را برای آرامش آن‌ها می‌خواهد. بین او و پدرش فاصله‌ای ناپیدا هست؛ فاصله‌ای که کسی مستقیم درباره‌اش حرف نمی‌زند، اما در رفتارها دیده می‌شود.